කෙමිස්ට්‍රි සර්ගේ ඇඩ් පාඩම ( A/L රස කතා 1 )

                                                  ඔලුවේ තිබ්බ ලොකු බරකුත් එක්ක විභාගයකුත් ඉවර උනා.සෑහෙන දවසකින් බ්ලොගි පැත්තේ එන්න බැරි උනා.බ්ලොග් රෝලේ බ්ලොග් වලටවත් ගොඩ වෙන්න වෙලාවක් ලැබුනේ නෑ.ඒ ගැන සියල්ලන්ගෙන්ම අවතාර් සමාව භජනය කරනවා කොමෙන්ට් එකක්වත් දාන්න එන්න බැරි වීම ගැන.

                                පහු ගිය කාලෙට ඇගට දැනෙන විභාගයක් විදිහට ලිව්වේ  ඒලෙවල් විභාගෙනේ.කෙනෙක්ගේ අධ්‍යාපනය ලබන කාලෙදි හොඳම කාලේ උසස් පෙළ කියලා කතාවක් තියෙනවා.තමන්ගේ ළඟින්ම ඉන්න හොඳම යාලුවෝ ටික මුණගැහෙන්නේ ඒ කාලෙදි ලු.හැබැයි මට හිතෙන විදිහට නම් එහෙම පිරිසක් ඒ කියන්නේ තමන් වෙනුවෙන් ඉන්න සීමිත පිරිසක් හැදෙන්නේ කැම්පස් කාලෙදි කියලයි.එකට රැග් කාලා දවස පුරා එකට ජීවත් වෙලා ඊට පස්සේ බෝඩිමේ දී උන් එක්ක එකට ඉඳලා හැදෙන ෆිට් එක විභාගයක් ගොඩදාගන්න අවුරුදු දෙකක් ඔට්ටු වෙන සෙට් එකක් එක්ක ඇති වෙන ෆිට් එකට වඩා හයියයි කියලයි මගේ අදහස.

                                                  මගේ A/L ජීවිතේ මැදින් තියෙන  ඒ කියන්නේ ඉතා සුන්දරත් නැති එහෙම වරදකුත් නැති කාලයක්.මංතුමා A/L කරන්න තෝරගත්තේ විද්‍යා විෂය ධාරාව.(මැත්ස් කොලේ කියලා කියමුකෝ) ඉංජෙක් වෙන්න හිතේ තිබුන් ආසාවෙන් තමා ඔය පැත්ත තොරගත්තේ.ඔය ධාරාවට කෙමිස්ට්‍රි කියලා විෂයක් තියෙන වග ඉස්කෝලේ ගියපු අය දන්නවනේ.ඒ විෂය උගන්වන සර් ඒ කියන්නේ කෙමිස්ට්‍රි සර් තමා අද කතාවේ ප්‍රධාන චරිතය. මේ සර් ගැන කියනවනම් සර්ගේ ප්‍රධාන විනෝදාංශය තමා අපිව අමාරුවේ දාන එක.මොනා හරි ප්‍රශ්නයක් අහලා ඒකට උත්තර දීගන්න බැරි උනහම ළමයින්ව නෝන්ඩි කරන්න තමා ට්‍රයි කරන්නේ.ඒ වෙලාවට

 “කැම්පස් යන්න හිතන් ඉන්න.ඔය දන්න ටික තමා දැම්මම මැත්ස් අතෑරලා දාලා ආර්ට් කරන්න ගන්නවලා නිකන් ෆේල් වෙන්නේ නැතුව“අනිවාර්යෙන්ම කියන වචන සෙට් එක.ඔය ටික පන්තියේ හැම එකාම අහලා ඇති එක පාරකට වැඩිය.කොහොමද කොහොම හරි පාස් වෙනවා කියලා ඉන්න අපේ මොරාල් අප් වෙනවා නේද සර්ගේ අනාගත වාක්‍යෙයන්.මේ හින්දාම පන්තියේ කොයි කාගෙත් මූණූ ඇඹුල් වෙනවා කෙමිස්ට්‍රි පීරඩ් එක ආපු ගමන්.මට මතක විදිහට ඒ වගේ වෙන එක ගුරුවරයෙක් වත් හිටියේ නෑ අපිට A/L උගන්වන්න.

                                    මේ සරුත් ඉස්කෝලේ උගන්වනවට අමතරව ටියුෂන් පන්තිත් කරා.හැබැයි අපේ ඉස්කෝලේ උන් ටික රොත්ත පිටින්ම ටියුෂන් ගියේ කුරුණෑගල.මේකට සර්ට ටිකක් මල පැනලා හිටියේ.ඒත් ඉතින් මොනව කරන්න ද කටින් කියන්න ද එන්න කියලා.ඕකට නියම  ක්‍රමයක් සර් ක්‍රියාත්මක කෙරුවා.ඒ කාලේ දි ඉස්කොලේ උගන්වන තරම් ස්පීඩ් එකට ටියුෂන් රන් වෙන්නේ නෑ.ඒ හින්දා ඉස්කෝලේ උගන්වද්දි උඩ බලාගෙන තමා ඉන්නේ.ඇයි ඉතින් තේරෙනව කියලද?බෝඩ් එකේ ලියපු සමීකරණේ පොතේ ලියාගෙන ඉතුරු කෑල්ල ඒ කියන්නේ ප්‍රතිපල පැත්ත ලියාගන්න බෝඩ් එක දිහා බලද්දි ඒ ටික නෑ.සර් ඉන්නවා පුටුවේ වාඩි වෙලා ඇස් දෙකත් ලොකු කරගෙන.ටිකක් පරික්ෂාකාරීව බෝඩ් එක දිහා බලපුහාම යටම කෙලවරේ ඉඩ තියෙන තැනක ඒ ටික තියෙනවා.

        සර් හැමදාම පන්තියට ඇවිල්ලා පාඩම උගන්වන්න කලින් ඇඩ් එකක් දානවා.කිසිම වියදමක් නැති free ad එකක්.පන්තියට ආපු ගමන් අහනවා ඉගෙන ගෙන තියා අහලවත් නැති තැනකින් ප්‍රශ්නයක්.පන්තියේ ඉස්සරහ කෙලවරක ඉඳන් පටන් ගන්නවා නැගිටින්න.ඒ පටන් ගන්න පාර එකා බැගින් පිළිවෙලට මුලු පන්තියම හිටගන්නවා.

“මොනවද ළමයි තමුසෙල දන්නේ ?මේවගේ එකකට වත් උත්තර දීගන්න බෑ.ඒ උනාට ටියුෂනුත් යනවා “

                                පස්සේ බැරිම තැන පන්තියේ පස් හය දෙනෙක් සර්ගේ පන්තියට ගියා කුරුණෑගලත් යන ගමන්.ඊට පස්සේ ඇඩ් එකේ ප්‍රතිඵලෙන් සංතෘප්ත වෙලාද කොහෙද සර් වැඩේ අතෑරලා දැම්මා.

                     අවතාර් ට දවසක් ඔය ඇඩ් එක අතරතුර නියම වැඩක් සෙට් උනා.දැන් ටිකක් සද්දේ දාගෙන හිටියට මංතුමා ඒ දවස් වල සයිලන්ට් මොඩ්.පමනට කතාව කතාවට ක්‍රියාව.දවසක් ඇඩ් එක යද්දි පිළිවෙලට නැඟිටලා මට එහා පැත්තේ හිටපු  චමා කිසිම කතාබහකින් තොරව හිටගත්තා.කොටින්ම කිව්වොත් කතා කරන්න දෙයක් නෑ.සර් කියන එක ඇහුවෙත් එදාමයි.ඊළඟට මංතුමා ගේ වාරය.සර් පන්තියට ආපු ගමන්ම කමිසේ  හරියට යටකරගෙන පුටුව හදාගෙන නැඟිටින්න ලෑස්ති වෙලා හිටපු හින්දා  ක්ෂණිකව නැඟිට්ටා.

 සර් : “හ්ම් කියමු බලන්ඩ උත්තරේ “

අවතාර් : ...................................

සර්  : “කෝ කට නැද්ද කතා කරන්න “

                      මඟුලක් කතා කරනවා දැන් කටට එන ඒවා සර්ගේ මූණ බලාගෙන කියන්න පුළුවන් ද

සර් : “හ්ම් නම මොකද්ද තමුසෙගේ ?“

අවතාර් : “@$#%%##   සර් “

සර් : “තාත්තගේ නම මොකද්ද ?“

                     සර් තුමාටත් ඔන්නැති දෙයක් නෑ

අවතාර් : “$%#$#$%   සර් “

සර් : “තාත්තා ප්‍රාදේශිය සභාවේ සභාපති නේද?“

අවතාර් : ?????????????????????????????????????????

                    හුටා තාත්තා මට හොරෙන් චන්දෙ ඉල්ලලා වත්ද?

අවතාර් ට දකුණු පසින් හිටගෙන ඉන්න චමා හීන් හඬින්

          “ඔව් කියපන් අනිවා ඉඳගන්න කියනවා“

මොනව කියන්නද කියලා හිතාගන්න බැරුව අවසානෙදි

අවතාර් : “න්නෑ  සර්ර්ර්“

සර් : “හා එහෙනම් කියනවා උත්තරේ “

                 පලවෙනි සයි එකෙන්ම මොරටු ගියපු වෙන්ඩ හිටපු ඉංජා ,පන්තියේ ඉන්න බ්‍රයිටත් හිටගෙන ඉද්දි අපි ගැන කවර කතාද

අවතාර් : “ද්දන්නෑ සර් “

සර් : “ඊළඟ “

                          කොහොමහරි එදත් මුලු පන්තියම හිටගත්තා.

                                                පස්සේ දැන ගත්ත විදිහට ප්‍රාදේශීය සභාවේ සභාපතිට අවතාර්ගේ සයිස් පුතෙක් ඉන්නවලු.ඉස්කෝලෙදි අවතාර්ට කතා කරන්නේ වාසගමින් හින්දා සර්ට නම කියපු වෙලා වේ හිතලා තියෙන්නේ මමයි සභාපති පුතා කියලා.

        මේ සර්ම ඉස්කෝලේ අවසාන දවසේ A/L විභාගෙට නිවාඩු දෙන දවසේ පන්තියේ සේරම වඳින්න ගියපු වෙලාවේ “ඔය කට්ටිය සෙකන්ඩ් ෂයි නේද?“ කියලා ඇහුවා. කලින් දවසෙත් පන්තියට ඇවිල්ලා උගන්නලා ගියපු සර්ගේ මතකය.අහෝ දුකකි ඉරකි තිතකි කියලා හිත හදා ගෙන අපි වැඳලා ආවා.