මිලින වූ සඳ | ආත්මගත ආදරයක පලිගැනීම (3 කොටස )

         
               පළමු කොටස
             දෙවන කොටස
             
                                                           සෙනුරි දෑස් හැර බැලූ විට සම්පතුත්,කමලාත් ,පියලුත් තමා දෙස බලා සිටින අයුරු ඇය දුටුවාය. ඇය සම්පත්ගේ උදව්වෙන් අපහසුවෙන් කෙලින් වී ඇඳ වියලට හේත්තු වී ඉඳ ගත්තාය.තවමත් හිස තරමක් ඇදුම් කන බව ඇයට දැනිණ.

“ මට මොකද උනේ සම්පත්“

“ ඇතුලට එද්දි බේබි කලන්තේ දාලා වැටුනා.පුංචි මහත්තයා උස්සගෙන ඇඳට අරන් ආවේ “

“ මගේ ඔලුව තාමත් රිදෙනවා කමලා “

“ ගමන් මහන්සිය වෙන්නැති බේබි .බේබි තවම උදේට මොකුත් කාලත් නෑ නේද?මහන්සියටයි බඩගින්නටයි තමා මමහිතන්නේ කලන්තේ හැදෙන්න ඇත්තේ “

   “ යමු පුංචි මහත්තයා කාලා ඉඳිමු මම කිරිබත් කැට කපලා තියෙන්නේ .පුංචි මහත්තයත් සෑහෙන දවසක් කොළඹ හිටපු නිසා කිරිබත් කන්න හමිබ වුනේ නැතිව ඇතිනේ “

     කමලා කියන දේ ඇත්තක් බව සෙනුරිට වැටහිණි.පෙර දින රාත්‍රියේ කෑවාට පසු තවම කිසිවක් බඩට වැටී නැත.ඇයට හිස කැක්කුම සමඟ තදබල කුසගින්නක්ද දැනෙන්ට විය.

“ සෙනූ අපි යමුද කෑම කන්න ඔයාට පුළුවන්ද  නැඟටින්න ?“

“ මට දැන් ප්‍රශ්නයක් නෑ සම්පත් යමු “

                     සෙනුරි කමලා හදා තිබූ කිරිබත් ලුණූමිරිස් සමඟ ඉතා ආසාවෙන් කෑවාය.ඇය කොහොමත් ගමේ කෑම වලට ප්‍රිය කලාය.කරුනා අම්මා ගමේ ගොස් එන විටදී ගේන පොලොස් ,පලා ජාති කන්නට ඇය මහත් ආසාවෙන් බලා සිටි අයුරු ඇයට මතකය.කරුනා අම්මාද ඉඳ හිට කිරිබතක් හදන අයුරු ඇයට සිහි විය.ඒත් කමලාගේ කෑම ඊට වඩා රස ඇති බැවින් ඇයට හොඳින් අත් ගුණය පිහිටා ඇතැයි ඇය සිතුවාය.

“ මොකෝ බේබි කල්පනා කරන්නේ කිරිබත් රස නැද්ද?“ කමලා තවත් කිරිබත් කෑල්ලක් පිඟානට බෙදන ගමන් අසයි.

“ අනේ නෑ කමලා හරි රසයි .මට අපේ කොන්වන්ට් එකේ උයපු කරුනා අම්මව මතක් උනා“

                      උදේ ආහාරයෙන් පසු සෙනුරි වලව්වේ ඉහල මාලයට වී අනික් අස සමඟ කතා බහ කරමින් සිටියාය.එලියට සම්පූර්ණයෙන් විවෘත වන සේ  වලව්වේ එම කොටස නිම කර ඇත.අවටින් පේන්නේ නිල් පාටින් පිරුණු ලෝකයකි.ඇඟේ වදින සීතල සුළඟ සෙනුරිට අමුතුම පහසක් ගෙන දුන්නේය.කමලා සම්පත්ගේ පුංචි කාලයේ සිද්ධීන් රස කරමින් කියයි.සෙනුරි මෙන්ම සම්පත්ද ඒවාට කන් යොමු කරගෙන සිටින්නේ ඉතා ආශාවෙනි.

“ පුංචි මහත්තයා පොඩි කාලේ නිතරම සෙල්ලම් කලේ මාත් එක්ක.බේබි දන්නවද පුංචි මහත්තයට ඒ කාලේ හරියට කේන්ති යනවා.පොඩ්ඩ ඇත්නම් ඇති.දැන් ඉන්නේ ඒ පුංචි මහත්තයද කියලා හිතන්ඩවත් බෑ “

                 කමලා කියමින් සිනාසෙයි.ටික වෙලාවක පිලිසඳරෙන් පසුව වලව් වත්තේ ඇවිදින්නට යමුයි කමලා සෙනුරිට යෝජනා කලාය.

“ පොඩ්ඩක් හුලං ටිකක් ඇඟේ වැදුනට පස්සේ බේබි ට ඔය තියෙන හිසේ රුදාව ඇරිලා යයි“

          සෙනුරිට ද අවශ්‍ය වී තිබුනේ එයයි.කූඩුවක හිර වී සිටියාක් මෙන් සිටි ඇයට මේ නිදහස් පරිසරයේ මිහිරියාව විඳගන්නට ඕනෑ කර තිබිණි.

“ එහෙනම් සෙනූ ඔයා කමලත් එක්ක පොඩ්ඩක් ඇවිදලා එන්න .මම ටිකක් නිදාගන්න යනවා“

                 එක දිගට පැය ගණනක් රිය පැදවීමෙන් සම්පත් තෙහෙට්ටුවට පත්වී ඇතැයි ඇයට හැඟිණි.සෙනුරි කමලාද සමඟින් වලව්වේ මිදුලට පිවිසියාය.මුලු වලව් මිදුලම මල් හිටවා අලංකාර කර ඇත.මිදුල මැද්දෙන් විසාල ලෙස රවුම් හැඩැති ප්‍රදේශයක්  තුල රෝස මල් සිටවා ඇත.එක එක පාටින් රෝස මල් සෑහෙන ප්‍රමාණයක් පිපී තිබෙනු දුටු සෙනුරි කහ පැහැති රෝස මලක් ළඟට ගොස් ආසාවෙන් එය ඒ මේ අත හරවා හැඩ බැලීය.

“ ඕවා වලව්ව කලින් බලාගත්තු සේදිරිස්ගේ වැඩ බේබි.ඒ මනුස්සයා ආපු දවස් වලට හැන්දෑ වෙනකල්ම  මල් ගස් වලට සාත්තු කරලා තමයි යන්නේ“

“ අපි යමු බේබි පහලට“

     වලව් මිදුලේ සිට ඈතට වත්ත පැතිරී ඇත.සෙනුරි ස්වීටරය හැඳ සිටියත් සීතල තරමක් ඇයට දැනෙන්ට විය.කමලාට නම් එහි එතරම් ගානක් නැති බව ඇයට පෙනෙයි.තමාට මේ පරිසරය තවම නුහුරු නිසා සීතල තදින් දැනෙනවා ඇති යයි ඇයට සිතිණි.ඇය කමලා පිටිපසින් වැටී වටපිට බලමින් ගමන් කලාය.

“ හරි ලස්සනයි නේද බේබි “                             

  

                      කමලා අත දිගහැර ඈතින් කුඩාවට පෙනෙන ජලාශයක් පෙන්වයි.එය වැවක්  වන්නට ඇතැයි ඇයට සිතිණි.වලව්ව තරමක් උස්වූ කඳු ගැටයක පිහිටි නිසා වටපිවාවේ බොහෝ පෙදෙසක් පෙනෙයි.කමලා පිටුපසින් ගමනේ වැටී සිටි සෙනුරි එක්වරම නතර වූවාය.ඇගේ සිත තුල යම් මතකයක සේයාවක් සක්මන් කරන අයුරකි.

“ ඇයි බේබි නැවතුනේ “

“ කමලා ඔය පැත්තට නෙවේ අපි මේපැත්තට යමු “ සෙනුරි ගමන් කරමින් තිබූ  පැත්තෙන් වෙනත් පසෙකට  අත දිගු කලාය.

“ ඒ පැත්තට හරියට පහල පේන්නේ නෑනේ බේබි “

“ ඒකට කමක් නෑ කමලා මගේ පස්සෙන් එන්නකෝ “

               ඇය දැන් ඇවිදින වේගය කලින් ට වඩා වැඩි බවක් ඇයට දැනිණි.මේ යන ඉසව්ව කෙරෙහි අවබෝධයක් ද ඇය කෙරෙහි නොවීය.තරමක් ඈතින් පෙනෙන කන්ඩියක් වෙතට යාමේ අදහසක් ඇගේ සිත තුල පැන නැගී තිබිණි.කමලා ද ඇය යන වේගයට සරිලන සේ තරමක් උස් අඩි තියමින් සෙනුරි පසුපසින් ගමන් කලාය.සෙනුරි යමක් දැකගන්නට බලාපොරොත්තුවෙන් මෙන් එක් දිසාවක් දෙස හිස යොමාගෙන නොනවත්වා ගමන් කලාය.තරමක් උස් තැනෙක  පිහිටි කන්ඩිය ආසලට පැමිනෙනවාත් සමඟම දුටු යමක් දෙස බලාගෙනම නැවතුනු සෙනුරි ඒ දෙස ඇස් පිල්ලම් වත් නොගසා බලා සිටියාය.


          -මතු සම්බන්ධයි-