ලියපු ලියුම් දැන් පනහයි ආයුබොවන්

පහුගිය දෙසැම්බරයේ  සීතල රෑක
මෝඩම් කටුව දරමින් ඔහුගේ අතක
බ්ලොගයක් පටන් ගන්නට ඕනේ නවක
හිතමින් නැවතුනා ජංජාලේ  තැනක

මිලින වූ සඳ | ආත්මගත ආදරයක පලිගැනීම (2 කොටස )

   මිලින වූ සඳ පළමු කොටස

“අපි කොහෙද ඉන්නේ සම්පත් ? “

“අපි දැන් ළඟයි සෙනූ තව පැය භාගයකින් විතර අපිට වලව්වට යන්න පුළුවන් “

“පැය ගානක් එක දිගට ඩ්‍රයිව් කරලා ඔයාට මහන්සි නැද්ද ? “

“ කමක් නෑ තව ටික දුරයිනේ “

“ අපි පොඩ්ඩක් මේ හරියෙන් ඉඳලා යමු සම්පත්.ඔයාගේ මහන්සි පාට මූණෙන් පේනවා “

                          ඇය කීවේ සත්‍යයකි.සම්පත්ගේ විඩාබර  බව මැනවින් මූණෙන් පෙනිණි.පැය ගානක් තිස්සේ එක දිගට රිය පැදවීම අමාරු කාර්යයක් බව ඈ දනී.ඇයට සම්පත් ගැන අනුකම්පා සිතිණි.කාරය පාරේ අයිනකට කර නැවැත්විණි.සම්පත්ට විවේකයක් දීමටත් කඳු වැටි වලින් පිරුණු අවට පරිසරය විඳ ගැනීමටත් ඇයට ඕනෑ කර තිබිණි.එහෙයින් ඇය සම්පත්ට කාරය නැවැත්වීමට යෝජනා කලාය.සෙනුරි කාරයෙන් බැස සම්පත් හා අත් පටලවාගෙනම ඉතා ආසාවෙන් වටපිට බැලුවාය.ඔවුන් සිටියේ කන්දක් මතින් දිවෙන පාරකය.අවටින් පෙනෙන්නේ නිල් පාටින් පිරුණු කඳුය.ළඟම කන්දක සුදෝ සුදුවට දිය ඇල්ලක්ද පෙනෙයි.සෙනුරිට මෙය අලුත් ම ලෝකයකි.පාසලින් වතාවක් නුවරඑලියට විනෝද ගමනක් ආවා ඇයට මතකය.එදා පටන්  ඇය මේ මනරම් පරිසරයට මහත් සේ ඇලුම් කලාය.කුඩා කල පටන්ම කලබලකාරි ලොවක ජීවත් වූ ඇයට මෙවන් නිස්කලංක බවින් පිරුණු පරිසරයක ජීවත් වීමට ඇය ප්‍රිය කලාය.දෛවය විසින් එම බලාපොරොත්තුව සපල කර ඇතැයි සෙනුරිට සිතෙයි.

දොස්තර හොඳ හිත ( පොඩ්ඩක් විතර + ද මන්දා )

                                                      මේ කියන්නට යන්නේ අවතාර්ලගේ පැත්තේ ඉන්නා හිත හොඳ දොස්තර  කෙනෙක් ගැනය.අවතාර් උනත් උණට ,හෙම්බිරිස්සාවට ,කැස්සට ඔය හැමදේටම දුවන්නේ මේ දොස්තර ළඟටය.ඔහු නමින් සභාරත්නය.අවුරුදු 45ක පමණ දමිල ජාතිකයෙකු වුවත්  පෙනුමෙන් සිංහල පාටය.ඇත්තෙන්ම කියනවානම් වැඩ්ඩෙකි.අවතාර්ලගේ ගම වටා ඇති ගම් හතර පහෙන් පමණක් නොව දුරින් තියෙන ගම් වලින් පවා එන්නේ සභාරත්න දොස්තරගෙන් බෙහෙත් ගැනීමටය.ඔහුගෙන් බෙහෙත් ගන්න කවුරුත් ඔහුව හඳුන්වන්නේ සභා දොස්තර කියාය.ඒ ඔහුට කරන අවමානයකට නොව සභා දොස්තරට ඇති ආදරය නිසාය.

        

හදවත රත්තරන් මිනිසෙක් ගැන මතකය......

                          පැරණි ගී වලට ප්‍රිය කරන අවතාර්ට අද විසේස දවසක්.ඒ මොකද කියනවනම් H.R ජෝතිපාල කියන අද්විතීය ගායකයා අපෙන් වෙන් වෙලා අදට වසර 25 යි.එක් රැයෙන් සුපිරි ගායකයන් බිහි වෙන අද කාලේ සිංහල හෝඩියේ හැම අකුරෙන්ම වගේ ගායකයෝ ඉන්නකොට ජෝතිගේ තැන ගන්න කෙනෙක් තවම ඇවිල්ලා නෑ කියන එකයි අවතාර්ගේ අදහස.ජෝතිට ජෝතිගේ සිංදු වලට මිනිස්සු කොච්චර ආදරේද කියනවනම් ජෝතිට “හදවත රත්තරන් ජෝති“ කියන නම හැදුනා.කොච්චර අලුත් සිංදු හැදුනත් ඒවගෙන් කාලයක් තියෙන්නේ බොහොම ටිකයි.අද කාලේ ගොඩක් සිංදු වල තියෙන්නේ සද්දේ විතරයි.අර්තයක් නෑ මිනිස්සුන්ට ඒ සද්දේ අහලා අහලා ඇති උනහම ඒ සිංදුව අතාරිනවා.ගොඩක් අලුත් සිංදු වලට වෙන්නේ ඔය ටික.හැබැයි පැරණි ගායකයෙක් ගත්තොත් ඒ සිංදු අද තියෙන සිංදු වලට වඩා උඩින් තියෙනවා කියලා කියන්න පුළුවන්.අදට යෙදෙන ජෝතිගේ අනුස්මරණය හින්දා ජෝතිගැන නොදන්න උදවියට දැන ගන්නත් එක්ක අවතාර්ට හිතුනා ජෝති ගැන ලියන්න.

මිලින වූ සඳ | කෙටි කතාව ( පළමු කොටස )

                            තැනින් තැන තාර ගැලවී ගිය පාරේ හෑරුණු වලවල් මඟහරිමින් විටෙක වළවල් මත වැටෙමින් රථය ඉදිරියට ඇදෙයි.පිටත රැහැයි නාදයට අමතරව සෙනුරිට ඇසුනේ කාරයේ රේඩියොවේ සිහින් ස්වරයෙන්  ධාවනය වූ ගීතයේ හඬ පමණකි.

                 

                 මගේ පුංචි රෝස මලේ

                                 මමයි නුඹේ වියපත් බඹරා...............

                 නුඹ හීනෙන්වතත්

                                 නොදකින කුමරා............

                                                          

                                               ඒ ඇයගේ ප්‍රියතම ගීතයයි.සාප්පු සංකීර්ණයේ දී අමරසිරි පීරිස් මහතාගේ ගී තැටියක් මීලදී ගත් හැටි ඇයට සිහි විය.සවස 4 ට පමණ ගමන් ඇරඹූ රථය මේ වන තුරුම නැවතුනේ තැන් දෙකක දී පමණි.ඒ  රාත්‍රී ආහාරය ගැනීමටත් ඇයට අවශ්‍ය ඇඳුම් කිහිපයක් මිලදී ගැනීමටත්ය.මේ වන විට දැඩි නිදිමතනුත් තෙහෙට්ටුවකුත් ඇයට දැනෙන්ට වූයේ මෙතරම් දීර්ඝ ගමනක් ඇගේ ජීවිතයේ කෙදිනකවත් නොගොස් සිටි බැවිණි.නිදිබර දෑසින්ම ඇය රේඩියෝව දෙස බැලුවාය.වෙලාව රාත්‍රී 9.15 බව රේඩියෝ තිරයේ සඳහන් වී ඇත.

                           

කෙමිස්ට්‍රි සර්ගේ ඇඩ් පාඩම ( A/L රස කතා 1 )

                                                  ඔලුවේ තිබ්බ ලොකු බරකුත් එක්ක විභාගයකුත් ඉවර උනා.සෑහෙන දවසකින් බ්ලොගි පැත්තේ එන්න බැරි උනා.බ්ලොග් රෝලේ බ්ලොග් වලටවත් ගොඩ වෙන්න වෙලාවක් ලැබුනේ නෑ.ඒ ගැන සියල්ලන්ගෙන්ම අවතාර් සමාව භජනය කරනවා කොමෙන්ට් එකක්වත් දාන්න එන්න බැරි වීම ගැන.

                                පහු ගිය කාලෙට ඇගට දැනෙන විභාගයක් විදිහට ලිව්වේ  ඒලෙවල් විභාගෙනේ.කෙනෙක්ගේ අධ්‍යාපනය ලබන කාලෙදි හොඳම කාලේ උසස් පෙළ කියලා කතාවක් තියෙනවා.තමන්ගේ ළඟින්ම ඉන්න හොඳම යාලුවෝ ටික මුණගැහෙන්නේ ඒ කාලෙදි ලු.හැබැයි මට හිතෙන විදිහට නම් එහෙම පිරිසක් ඒ කියන්නේ තමන් වෙනුවෙන් ඉන්න සීමිත පිරිසක් හැදෙන්නේ කැම්පස් කාලෙදි කියලයි.එකට රැග් කාලා දවස පුරා එකට ජීවත් වෙලා ඊට පස්සේ බෝඩිමේ දී උන් එක්ක එකට ඉඳලා හැදෙන ෆිට් එක විභාගයක් ගොඩදාගන්න අවුරුදු දෙකක් ඔට්ටු වෙන සෙට් එකක් එක්ක ඇති වෙන ෆිට් එකට වඩා හයියයි කියලයි මගේ අදහස.

ආලේ කලේ කට හඬට ද මා ඔබගේ (නොදුටු රුව දුටු පසු ????)

                                       ස්ථානය කුරුණෑගල බස් නැවතුම්පලයි.

                         ඔහු තම ජංගම දුරකථනය ගෙන වෙලාව බැලීය.

“9.50 යි තව විනාඩි 10 කින් විතර එයා එන්න ඕනා“ ඔහු තමාටම කියා ගත්තේය.හරිනම් දෙදෙනාම එකම වෙලාවට පැමිණිය යුතුව තිබිනි.තමා වෙලාවට ඔනෑවටත් වඩා කලින් බවද ඔහු දනී.නමුත් එය ප්‍රමාදයකින් හෝ අතපසු වීමකින් හෝ සිදු වූවක් නොවේ.ඒ සියල්ලම ඔහු කලින් කල සැලසුම් වලට අනුව සිදු වූවකි.

                                   

මෝඩයෙක් වෙන්න කලින් දෙපාරක් හිතමුද? (Facebook අයට විශේෂයි)

                                      පේස් බුක්.මම කතාකරන්න ටිකක් අකමැති මාතෘකාවක්.ඒ කාලේ ඒ කියන්නේ පේස් බුක් යන්න පටන් ගත්තු කාලෙම පිස්සු හැදිලා වගේ ප්‍රෙන්ඩ් ලා ඇඩ් කොරාට මොකද ඒ වගේ ආනිසංස දැන් තමා ලැබෙන්නේ.කවුරු හරි කෙනෙක් එක්ක අදහසක් හුවමාරු කරගන්න පේස් බුක් ගිහාම මෙන්න එනවා කට්ටිය හායි බායි කියාගෙන.බුකියේ ඉන්න කෙනෙක්ව අඳුර ගන්නවනේ කියලා අරයගේ චැටට පොඩි වේට් පාරක් දීලා හායි කියලා යවපු ගමන් මෙන්න අර හිත හොඳ යාලුවා එහා පැත්තෙන් එවනවා අනේ මචං මේක මගේ පේජ් එක මේකට ලයික් එකක් දාපං / මෙන්න සුපිරි පිල්ම් තියෙන සුපිරි පේජ් එකක් / මේකට ලයික් එකක් දීලා උදව්වක් කරන්න .      

                                   මල පනිනවානේ.ටිකක් චැට් කරලා එහෙම එහෙම ඉල්ලුවනම් හිත හදා ගත්තැහැකි.ඒ කරලා හා කියලා චැට් එකෙන් ඇවිල්ලා කරගන්න තියෙන වැඩේ කරද්දි ආය එනව.

මම හොල්මනක් නොවෙමි (Who Am I ?)

                     මේ දවස් වල හොල්මන් සයිබරේ ආක්‍රමනය කරලා.දවසට කොහේ හරි ගොඩවෙන බ්ලොග් එකක අනිවා හොල්මනක් ඉන්න නිසා අවතාරුත් හිතුවා හොල්මන් එකක් ලියන්න.හැබැයි මේකට බය වෙන්නේ  නෑ.මේ යක්කු ගස් යන වෙලාවේ හොල්මන් ගැන වැඩි විස්තර කරන්න ගියොත් මාවත් හොල්මන් වෙන්න ඉඩ තියෙන නිසා ඒ ගැන වැඩි විස්තර ඕනේ නෑ.
                           මම කවුද? ඒ කියන්නේ නොනිමි අහස ලියන මම කවුද? ඒක තමා අද ලියමනේ ප්‍රධාන මෙව්ව එක.මම ත් එසේ මෙසේ වැඩ්ඩෙක් නොවන විත්තිය මේක කියවලා ඉවර වෙද්දි තේරෙයි ඕං ඈ.හිකිස්..තව මෙව්ව එකක් තමා ගොඩක් දෙනා නොදන්න දෙයක් කියා දීම සහ රසවත් දෙයක් බලන්නට දීම.

ආතල් එකක් ගන්නට කි.මී 20 ක් පයින් ඇවිද්දෙමු

                                                   

                               අවතාර් ඇතුළු පිරිස රජ මාලිගාවෙන් බත් එකක් කන්න ගිහින් කර ගත්තු වින්නැහිය කස්ටිය දන්නවනේ.විස්තරේ දන්නේ නැති උදවිය මෙතනින් ගිහින් බලලා එන්න.මේ කියන්න යන්නේ එදා එකේ ඉතුරු ටිකය.
                                            එදා ලැබුනු සහනාධාර ඝණයේ ආහාර වේලත් අතේ තියාගෙන කල්පනා කලේ මොකද කරන්නේ කියලා.

මීළඟ ඇරිල්ල කනේ පාරක් වෙයිද?

                                        මේ ළඟකදී ඉඳන් රාජ සභාවෙන් අරින ඇරිල්ලේ ඉවරයක් නැත.දැන් නම් ඇරපු උන්ටත් කාපු අපිටත් හොඳටම රිදිලාය.ඒත් ඇරිල්ල නවතින පාටක් පේන්න නැත.අවුරුදු 3 කට කලින් රටේ දහස් ගනන් අම්මලා කඳුළු බීපු දහස් ගනන් කොල්ලො කෙල්ලෝ ජීවිත දීපු විනාසකාරී යුද්දයක් අවසන් කරාගෙන් පසුව රාජ සභාවෙන් සංවර්ධනයේ ස්ටේසමක් අපිට පෙන්නා කෝච්චි පාරද පෙන්නුවේය.කලින් කියූ ස්ටේෂමට යන කෝච්චිය එක්කෝ පීලි පැනලාය එක්කෝ මඟ නතර වෙලාය නැත්තම් ගමන අත්හිටුවලාය.උසස් තත්වයේ එන්ජින් වලට බිල් හදා බාල තත්වයේ එන්ජින් ගෙනවන හින්දා සමහර විට පීලි පැනිය හැක.මේ ළඟකදී ඉඳන් කෝච්චි ඩ්‍රයිවර්ලාට ඇති ප්‍රශ්න නිසා කෝච්චිය මඟින් නතර කර යයි.ඒ හිනදා දෙවන එක වීමටද ඉඩ ඇත.සමහර විට මේ ගමන තම තමන්ගේ මල්ල තර නොකරන ගමනක් බව එක්කෝ නිලධාරීන්ට හිතෙන්නට ඇත.එහෙනම් ගමන අත් හිටුවලාය.මොන විදියකින් ඇරියත් අපිට කරන්නට දෙයක් නැත.අපි තාමත් අර කියූ ස්ටේසම මනසින් හදාගෙන කෝච්චිය එනතුරු කට බලියාගෙන ඉන්නෙමු.නමුත් එන පාටක් පේන්න නැත.
                                     

ලස්සන මුහුණ පිටුපස සැඟවුන වියරුව (ටයිටැනික් නැවේ අභිරහස 2 කොටස)

ටයිටැනික් නැවේ සැඟවුණ අභිරහස පළමු  කොටස  මෙතනින් බලන්න.

තව ටිකෙන් අරලියගහ මන්දිරෙන් හොඳටම කනවාය (රජ මැදුරේ චාටර් වැඩ)

                                                  පහුගිය  වෙසක් පෝය ගෙදර ඉඳලා ආපහු කොළඹ ගියාට පස්සේ අවතාර් ගේ කාමර තුනේ බෝඩිමේ සෙට් එක තීරණය කලා වෙසක් බලන්න යන්න.උදේ ලෙක්චර්ස් වලට කලින් බෝඩිමේ දි හම්බ වුනහම කට්ටිය කතා උනේ ලෙක්චර්ස් ඉවර උනාට පස්සේ 5ට යන්න.හවස ලෙක ඉවර උනාට පස්සේ කතා කරගත්ත විදිහටම 6.30 ත් පහු වෙලා බස් ගත වෙනවා.(දෙන්නෙක් ඇර. උන් දෙන්නාම මල් හීය වැදුනු උන් අපි එනකොටත් එකෙක් බොහොම ශ්‍රද්ධාවෙන් මල් නෙලනවා.උන් දෙන්නගෙන් අහපු ගමන් කිව්වේ මට බෑ උඹලා යමල්ලා කියලා).තෝර ගත්තේ ගංගාරාම වෙසක් කලාපය.(එතන දන්සල් වැඩී කියලයි හොඳ බවට තීරණය උනේ)කොහොමහරි අදාල ස්තානෙට පය තියද්දි රෑ අටට කිට්ටුයි.බේරේ වැවත් එක්ක මුළු පැත්තම ආලෝකවත් කරලා තිබුනා.මට මතක විදිහට එදා අවසාන දවස උනත් සැහෙන පිරිසක් වෙසක් කලාපයේ දකින්න හිටියා.එදා බේරේ වැවේ තිබ්බ ගතිය ඇඟට වැදුන හින්දම ටක් ගාලා ජංගම දුකා එලියට අරගෙන පොටෝ ටිකක් වද්ද ගත්තා.ඒ කෙන් ටිකක් වත් නොදා කතාව කිව්වොත් අඩුයි වගේ හින්දා පොටෝ කීපයක්  දාන්නම්

ටයිටැනික් නැව ගිලුනද? ගිල්ලුවද? (ටයිටැනික් නැවේ සැඟවුණු අභිරහස)

                                             ටයිටැනික් කිව්වම කොයි කාගෙත් හිතට ඉස්සරලම එන්නේ ජේම්ස් කැමරන් මහත්තයට පින්සිද්ද වෙන්න බලපු ටයිටැනික් චිත්රපටිය.දැනට අවුරුදු 100 කට කලින් උන මේ සිද්දිය ගැන මේ තරම් හොඳින් කවුරුත් දන්නේ ජේම්ස් කැමරන් මහත්තයගේ මේ අපූරු නිර්මාණේ හින්දා තමා.හැබැයි අවතාර් මේ යුනිකෝඩ් කරන්න ලක ලෑස්ති වෙන්නේ ටයිටැනික් චිත්රපටිය ගැන නෙමේ.1912 අප්‍රියෙල් 15 දා අත්ලන්තික් සාගරේදී අවසානාවන්ත විදියට මුහුදු බත් වුන ටයිටැනික් කතන්දරේ  ගැන ගවේෂණයක ප්‍රතිඵල  ටික දිගඅරින්නයි බලාපොරොත්තු වෙන්නේ.මෙතන ඉඳල පෝස්ට්ටුව යුනිකෝඩ් වෙන්නේ වෙනදා ශෛලියට නොවෙන්න පුළුවන්.ඒක කොයිතරම් දුරට කියවන ඔයගොල්ලන්ට ගැලපේවිද කියන එක මම දන්නේ නෑ.සම්පූර්ණ පෝස්ට්ටුව අනවශ්‍ය ලෙස දික් වුනොත් කොටස් 2කට දාන්නයි බලාපොරොත්තුව.ඒක බලන්න යුනිකෝඩ් කරන්නම එපැයි.

ගූගල් දෙයියගෙන් වරමක්.ඉක්මන් කරන්න අහවල් දින දක්වා පමණයි.

                      ඔන්න අවතාර් ලක ලෑස්ති වෙන්නේ මෙතෙක් කල් කොටපු  කෙටිලි වලින්  කුඩාම එක කොටන්න.බ්ලොගියේ සයින් ඉන් වෙලා ඉන්න ගමන් සර්චියක් දාන්න ගූගල් දෙය්යගේ අඩවියට ගොඩ වැදුනා.මෙන්න බොලේ දෙය්යා පියානෝ පන්තියක් දාල.හිතේ හැටියට පියානෝ ගහතහැකි..කැමති ආකාරයට ඔය තියෙන නොබ් උඩට මවුස් එක අරන් ගිහින් කරකවල     තමන්ගේ පිච් එක හදා ගන්න.තමා කොච්චර වැඩ්ඩෙක්ද කියල තනුවක් වයල පටිගත කරලා ආය ප්ලේ කොරලා බලන්නත් පුළුවන්.මෙතනින් ගිහින් ගුගල්  ලොගි වෙලා බලන්න.

වෙස් මුනට හු** කියා කෙලව ගත් හැටි .(18+ අයට පාඩමක්)

                                අවතාර්ට ඒ කාලේ හිටියා මිත්තරයෙක් විරිදු කියන්න එහම හැකියාවක් තියෙන එකෙක්.හැබැයි මිනිහගේ එක දුර්වලතාවයක් තමා කටට ලිමිට් නැති එක.සිංහලෙන් කිව්වොත් ඉතින් කට හොද නෑ.කා එක්ක කතා කලත් අවසානෙට කතාව අවසන් කරන්නේ අහන් ඉන්න එකාව හිනා ගස්සලා.ඒ තරම් ආතල්  එකේ ඉන්න පොරක්.හැබැයි දවසක් මූ කට හින්දම හොද හැටි නා ගෙන.කට්ටිය එකතු වෙලා මතින් තොර සාදයක් දාන ගමන් තමා මූ විස්තරේ  එලියට දැම්මේ.ඒ වෙලාවට ඉතින් බොක්කේ තියෙන දේවලුත් එලියට එනවලුනේ.හදුනා ගැනීමේ පහසුව තකා අපි මුට x කියල කියමුකෝ.